เรื่องย่อ สาปภูษา รูปนักแสดง เรื่องย่อละคร สาปภูษา

บทประพันธ์   พงศกร

 “…ทุกฝีเข็ม  ทุกเส้นไหม  ทุกลมหายใจ…ข้าขอพยาบาทจองเวรมันไปจนชั่วลูกชั่วหลาน…ขอสาปขอแช่งพวกมันไปจนชั่วนิรันดร์…”  



เสียงสาปแช่งของ เจ้าสีเกด ดังก้องกังวานควบคู่ไปกับเสียงปักไหมในสะดึงขึ้นลงอย่างรวดเร็ว  เพื่อแข่งกับแสงอาทิตย์ที่กำลังทอแสงขึ้นและยามนั้นชีวิตของเธอจะต้องลาจากไป  แต่ความแค้นความพยาบาทยังคงฝังอยู่ในผืนผ้าที่สวยงาม  พร้อมกับคำสาปแช่งที่ส่งไปชั่วลูกชั่วหลานของผู้ที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด !



 ในอดีตกาล…เกิดเรื่องน่าสะพรึงขึ้นภายในวัง   เมื่อเจ้าสาวถึงสามคนต้องสิ้นใจตายในวันแต่งงานของพวกเธออย่างปริศนา   เสด็จในกรมฯเชื่อว่าสาเหตุของการตายต้องเกิดจาก  “ผ้าตาดทอง”  ที่เจ้าสาวทุกคนใส่ในวันงาน   เสด็จในกรมฯจึงมีรับสั่งให้นำผ้าเจ้าปัญหาผืนนี้ไปเก็บไว้ในหีบให้มิดชิด   เพื่อมิให้ผู้ใดต้องสังเวยชีวิตให้กับมันอีก



ปัจจุบัน…ไหมพิม หญิงสาวกำพร้าผู้ที่รักและชื่นชอบเรื่องผ้าโบราณเป็นชีวิตจิตใจได้รับความเมตตาจาก ปรีชญา เจ้าของร้านตาดทองให้เธอเข้าทำงานที่ร้านได้ทันที  หลังจากที่ไหมพิมเรียนจบจากคณะพัสตราภรณ์



วันหนึ่งในขณะที่ไหมพิมกำลังง่วนกับการทำงานอยู่ในร้านตามลำพัง  เพราะ นุช พนักงานอีกคนของร้านขอกลับบ้านเร็วเพื่อไปทำธุระส่วนตัว  ชายลึกลับ ท่าทางเมาคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาในร้านพร้อมห่อผ้าสีขาว  แล้วอาละวาดอยู่ในร้าน  แต่โชคดีที่ พชร สถาปนิกหนุ่มเข้ามาช่วยไว้ได้ทัน  ชายลึกลับจึงหนีไปแต่ก็ทำห่อผ้าสีขาวตกเอาไว้  และเมื่อไหมพิมเปิดดูห่อผ้า  เธอก็พบผ้าตาดทองโบราณที่สวยงามมากผืนหนึ่ง 



เมื่อ มณีกัญญา หุ้นส่วนร้านตาดทองอีกคนกับปรีชญารู้เรื่องชายลึกลับก็รีบมาที่ร้านทันที  ไหมพิมจึงได้รู้ว่าพชรเป็นพี่ชายของมณีกัญญา  มณีกัญญาโวยวายหาว่าไหมพิมก่อเรื่องให้ร้าน  เพราะเธอไม่ค่อยชอบไหมพิมสักเท่าไหร่  แต่พอเธอเห็นผ้าตาดทองของชายลึกลับก็ชอบมากอยากจะเก็บเอาไว้เองโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของใครเลย  ไหมพิมจึงต้องนำผ้าตาดทองไปเก็บไว้ในเซฟหลังร้านตามคำสั่งของมณีกัญญา  และทันทีที่ตู้เซฟปิดลง  วิญญาณของ “เจ้าสีเกด” ก็ปรากฏร่างขึ้น  และยืนมองคนทั้งสี่ด้วยสายตาเคียดแค้น   



คืนนั้นไหมพิมนำห่อผ้าสีขาวของชายลึกลับใส่ผ้าของร้านกลับไปซ่อมต่อที่บ้าน  แล้วไหมพิมก็ฝันเห็นหญิงสาวในชุดไทยโบราณกำลังนั่งปักผ้าตาดทองอยู่  พร้อมกับสวดภาวนาอย่างโกรธเกรี้ยว  แล้วพอหญิงผู้นั้นหันหน้ามา  ไหมพิมก็เห็นหน้าของเธอนั้นเน่าเละเหมือนซากศพ



ไหมพิมสะดุ้งตื่นจากความฝัน  แล้วเธอก็พบชายลึกลับคนเดิมกำลังงัดหน้าต่างบ้านของเธออยู่  ไหมพิมตกใจจนเป็นลมไป  แต่โชคดีที่พชรตามไปที่บ้านของไหมพิมตามที่อยู่ที่ปรีชญาให้  เพราะเขาผิดสังเกตที่ไหมพิมไม่รับโทรศัพท์  พชรจึงพบไหมพิมนอนสลบอยู่  เขาเลยพาเธอส่งโรงพยาบาล



ทาวิธ นายตำรวจหนุ่มอนาคตไกล  คู่หมั้นของปรีชญา  รีบส่ง ภาติยะ ลูกน้องของเขามารับแจ้งความทันที  เพราะทาวิธต้องการเอาใจไหมพิมเนื่องจากแอบชอบไหมพิมอยู่  แต่ทันทีที่ภาติยะพบไหมพิม  เขาก็เกิดหลงรักหญิงสาวขึ้นมาอีกคน  หลังจากนั้นเขาจึงหมั่นมาหาไหมพิมโดยเอาเรื่องคดีของชายลึกลับมาอ้างอยู่บ่อยๆ 



มณีกัญญากลัวชายลึกลับจะกลับมาอีก  เธอเลยเอาผ้าตาดทองออกจากตู้เซฟของร้านแล้วนำกลับไปที่บ้าน  แต่เมื่อ คุณยายรตา ยายของมณีกัญญาและพชรเห็นเข้า  ก็เกิดมีอาการตกใจกลัวอย่างมาก  มณีกัญญาจึงนำผ้าไปฝากไว้ที่บ้านของปรีชญาแทน  โดยให้ คุณยายรณี ยายของปรีชญาช่วยดูแลให้  แต่หลังจากนั้น ธง กับ มะลิ คนรับใช้เก่าแก่จอมจุ้น  ก็เริ่มเห็นสิ่งประหลาดเกิดขึ้นในบ้านอยู่บ่อยๆ 



เมื่อไหมพิมรักษาตัวจนหายดี  พชรก็พาเธอไปอยู่ที่บ้านของปรีชญา  เพราะปรีชญากับคุณยายรณีเป็นห่วงความปลอดภัยของไหมพิม  ไหมพิมจึงยอมอยู่ด้วยความซาบซึ้งใจ  แต่เมื่อทาวิธกลับมาจากต่างจังหวัด  เขาก็รีบรุดมาเยี่ยมไหมพิมที่บ้านปรีชญาทันที  แต่หญิงสาวไม่ได้คิดอะไรกับทาวิธเลย  เธอคิดแต่ว่าทาวิธเป็นคู่หมั้นของผู้มีพระคุณเท่านั้น   



 ฝ่ายวิญญาณเจ้าสีเกดที่มากับผ้าตาดทองผืนเจ้าปัญหา  และวนเวียนอยู่บ้านของปรีชญา  พอได้เห็นหน้าคู่หมั้นของปรีชญาก็มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวจนทำให้เกิดลมกรรโชกแรงอย่างหาสาเหตุไม่ได้  เพราะชาติที่แล้วทาวิธคือ “หม่อมทัด” ขุนนางตำรวจที่หลงรักเจ้าสีเกด  หลานปู่ของ “เจ้าติสสะ” เจ้าเมืองเหนือ  และมี “นางผิว” เป็นคนรับใช้  ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น  และหลังจากนั้นเขาก็ตามจีบทำให้เจ้าสีเกดหลงรักเขาอย่างหัวปักหัวปำ 



วันหนึ่ง…ทาวิธถูกยิงในขณะปฏิบัติหน้าที่  ทำให้เขาไม่สามารถเดินได้เป็นปกติอีกต่อไป  ปรีชญาจึงขอให้ทาวิธไปอยู่ที่บ้านเธอเพื่อเธอจะได้ดูแลได้สะดวก  โดยปรีชญาไม่รู้ว่าเป็นการเปิดโอกาสให้ทาวิธได้ใกล้ชิดกับไหมพิมมากยิ่งขึ้น  ขณะเดียวกันเจ้าสีเกดก็สะกดให้ไหมพิมยั่วยวนทาวิธเพื่อหวังจะให้ความรักของทาวิธกับปรีชญาร้าวฉาน  มณีกัญญาสังเกตเห็นท่าทีของไหมพิมที่มีต่อทาวิธก็รู้สึกหึงขึ้นมา  เพราะมณีกัญญาเองก็แอบรักทาวิธมานานแล้ว  เธอจึงพูดจาดูถูกและหาทางกลั่นแกล้งไหมพิมอยู่เสมอ  ฝ่ายวิญญาณเจ้าสีเกดที่แอบดูอยู่นั้น  ก็คิดว่ามณีกัญญายังมีจิตใจสกปรกเหมือนสมัยอดีตที่มณีกัญญาหรือ “หญิงโฉม” ในชาติที่แล้ว  กับ “นางจวง” คนรับใช้ของหญิงโฉม  คอยหาเรื่องแกล้งเจ้าสีเกดกับนางผิวอยู่เสมอ  เพราะหญิงโฉมหมั่นไส้ที่เสด็จฯโปรดปรานการปักผ้าของเจ้าสีเกดมากกว่าตน  แต่ “หญิงฉาย” หรือปรีชญาในชาติที่แล้วซึ่งเป็นน้องสาวผู้อ่อนโยนของหญิงโฉมก็มาคอยห้ามไม่ให้หญิงโฉมแกล้งเจ้าสีเกด



พชรได้ไปพบกับ แทนไท และ ภุมรี สองสามีภรรยาเจ้าของสายการบินชื่อดัง  ซึ่งเป็นลูกค้าคนใหม่ของบริษัท  เพราะแทนไทต้องการจ้างพชรให้ตกแต่งพิพิธภัณฑ์ผ้าโบราณให้กับภรรยาของเขาซึ่งชื่นชอบเรื่องผ้าโบราณมาก  



พชรจึงไปขอความช่วยเหลือเรื่องข้อมูลผ้าโบราณจากปรีชญา  แต่ปรีชญากำลังยุ่งกับการดูแลทาวิธ  จึงให้พชรไปขอความช่วยเหลือจากไหมพิม  พชรเลยได้ใกล้ชิดกับไหมพิมและเริ่มแอบรักไหมพิมอย่างเงียบๆ   



ทาวิธไม่พอใจที่พชรกับไหมพิมใกล้ชิดกัน  ในขณะที่ปรีชญาคิดว่าทาวิธหงุดหงิดเพราะเดินไม่ได้เหมือนเก่า  เธอเลยจะพาเขาไปพักผ่อนที่เชียงใหม่ในช่วงปีใหม่  มณีกัญญาขอไปด้วยโดยอ้างว่าจะไปดูผ้าโบราณเข้าร้าน  แต่ความจริงแล้วเธอต้องการใกล้ชิดทาวิธต่างหาก  



 คืนก่อนวันเดินทาง  ปรีชญาจัดงานเลี้ยงปีใหม่ขึ้นที่บ้าน  แล้วคุณยายรณีก็เกิดเป็นลมกะทันหันหลังจากเห็นสิ่งผิดปกติที่เกิดจากผ้าตาดทอง  ปรีชญาเลยขอให้พชรมาอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อนคุณยายรณีและไหมพิมในช่วงที่เธอไม่อยู่  พชรเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง  



แต่คืนนั้นเองไหมพิมก็ได้ยินเสียงดังมาจากชั้นล่าง  จึงรีบลงไปดูด้วยความลืมตัวว่าอยู่ในชุดนอน  แล้วเธอก็พบทาวิธยืนรออยู่  ทาวิธจึงนำผ้าตาดทองที่ตกอยู่มาห่มให้หญิงสาว  ทำให้เจ้าสีเกดสามารถเข้าสิงร่างไหมพิมได้  และสะกดให้ไหมพิมจูบทาวิธอย่างเร่าร้อน  พชรเดินเข้ามาเห็นพอดี  พชรเสียใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมาก  เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าไหมพิมจะกล้าหักหลังปรีชญาได้ลงคอ  แต่พชรก็ไม่อยากจะให้ปรีชญาเสียใจ  เขาจึงคิดจะเก็บเรื่องที่เห็นไว้เป็นความลับ  โดยไม่รู้เลยว่าหลังจากที่เขาเดินกลับเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ นั้น  วิญญาณของเจ้าสีเกดก็ออกจากร่างของไหมพิม  ทำให้ไหมพิมเป็นลมไปทันทีโดยที่ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง  ในขณะที่ทาวิธก็ย่ามใจว่าไหมพิมก็แอบมีใจให้กับเขาเหมือนกัน    



หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น  พชรก็มีท่าทีเหินห่างและคอยหลบหน้าไหมพิมอยู่ตลอดเวลา  ไหมพิมไม่เข้าใจว่าพชรเป็นอะไรไปจึงหาโอกาสดักพบเพื่อปรับความเข้าใจกับเขา  พชรจึงถือโอกาสนี้เตือนไหมพิมว่าไม่ให้หักหลังปรีชญา  ไหมพิมเสียใจที่พชรเข้าใจตนผิด  แล้วคืนนั้นไหมพิมก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจจนหลับไปบนผ้าตาดทอง  เธอจึงฝันเห็นภาพปรีชญากับทาวิธในอดีตชาติ  ในขณะที่กำลังทำพิธีแต่งงานกัน  เมื่อตื่นขึ้นมาไหมพิมก็คิดว่าที่ตนฝันเห็นไปนั้น  เป็นเพราะหมกมุ่นคิดอยู่แต่กับเรื่องของปรีชญาและทาวิธจนเก็บเอาไปฝัน  จึงไม่ติดใจอะไร  



ส่วนพชรก็ผิดหวังในตัวไหมพิมมากจนเกือบจะเก็บเสื้อผ้ากลับบ้าน  เพราะเขาเห็นว่าคุณยายรณีหายดีแล้ว  แต่เจ้าสีเกดต้องการจะปั่นหัวให้ทาวิธหึงพชร  เธอเลยสิงให้ไหมพิมนำมีดไปปักหน้าบ้าน  พอตอนเช้าพชรพบมีดปักอยู่ที่หน้าบ้านเขาก็ตกใจมาก  จึงรีบเรียกภาติยะให้มาตรวจ  ภาติยะสันนิษฐานว่าน่าจะเป็นฝีมือของชายลึกลับที่ตามมาขู่ไหมพิมเรื่องผ้าโบราณ  พชรจึงอดเป็นห่วงไหมพิมไม่ได้  เลยตัดสิน ใจอยู่ที่บ้านปรีชญาต่อไป  



ปรีชญาโทรไปบอกไหมพิมว่าต้องเลื่อนการกลับกรุงเทพฯออกไปอีก  เพราะมณีกัญญาอ้างว่าจะต้องไปคุยเรื่องผ้าโบราณกับเจ้านางท่านหนึ่ง   





เรื่องย่อ สาปภูษา รูปนักแสดง เรื่องย่อละคร สาปภูษา

,สาปภูษา นักแสดง,นัก แสดง สาป ภูษา,ภาพละครซ่อ7ละครสาปภูษา,โหลด เพลง ประกอบ ละคร สาป ภูษา,ภาพนักแสดงเรื่องสาปภูษาตอนจบ,นักแสดง สาปภูษา,ภาพละครสาปภูสา,ภาพประกอบละครสาปภูษา,หารูปนักแสดงเรื่องสาปภูษา,mvเรื่งโบราน,รูปละครเรื่องสาปภูสา, สาปภูษา นัก่แสดง,นักแสดงเรื่องหนึ่งมิดชิดใกล้,คนที่แสดงเป็นตำรวจในเรื่องสาปภูษา,6,เพลงสาปภูษา เสียงตอนสาป,นักแสดงสาปภูษา,นัก แสดง เรื่อง สาป ภูษา